Het meebouwen aan, het aanpassen aan, het deel uitmaken van een samenleving voegt voor het individu toe aan het totale zijn tot in die mate dat bepaalde onderdelen over ontwikkeld worden, waar andere ledematen onderontwikkeld tot niet bestaand zijn. De apathie of de ontbrekende arm duidt op een afgelopen overgave. De overdadige buste illustreert het tekort aan wat nooit gegeven is.
Met !NCORPORAT?ON overstijgt Waldrada ONZEA opnieuw de pasteuse beperkingen van het doek. Waar ONZEA met de werken IDENTIFICATION-CENTRALISATION onderzocht waar de grenzen van het individu liggen en in hoeverre deze getraceerd kunnen worden door overheid en genetica, belicht ze met !NCORPORAT?ON een diepere dimensie van dit gegeven. In hoeverre bepalen de anderen wat het individu is. “L’enfer, c’est les autres”, zei Sartre. Hoeveel van die anderen verinwendigt een mens en tot wat leidt dat dan, zegt Onzea.

©Earnest